De huidige samenleving kenmerkt zich door een verregaande vorm van diversiteit. Nederland is niet alleen multi-cultureel maar ook multi-levensbeschouwelijk en multi-religieus en multi-raciaal. Integratie wordt dan gezien als de panacée, de oplossing. Maar integratie met wat?

Er is nauwelijks meer een dominante cultuur waarmee vanzelfsprekend te integreren valt. De theologe Manuela Kalsky stelt zich de prangende vraag hoe je in die diversiteit de verschillen vruchtbaar zou kunnen maken. Dat is de grote opdracht.

Laat het objectieve criterium voor de beoordeling van wetenschappelijke prestaties niet vervangen door sociaal-politieke criteria als ras, geslacht en dergelijke. Er bestaat immers niet zoiets als feministische astronomie, witte wiskunde, homofiele of lesbische scheikunde of zwarte natuurkunde.