“Een inlogscherm lijkt vandaag de dag op een poort naar de Hades, een ondermaanse wereld waar vergetelheid op je wacht. Een gapende leegte waar eerder duisternis dan licht regeert en verbeelding en verlangen heersen over de ratio. Waarheid is hier afhankelijk van het perspectief dat je inneemt.”

Maar waar maken we ons eigenlijk druk over? Dit wisten we toch al? Materie, dat dode spul, biedt al heel lang geen houvast meer. Ook al doen we alsof dat nog wel zo is. We leven nog steeds naar de wetten van Newton. Doen alsof alles door de tijd heen naar een bestemming stroomt, en proberen ook zo te leven.

Door technologie zijn we goden geworden op de kermis, hongerend naar aandacht. En nu leven we als in de fabriek van Willy Wonka.